Behandelingen tegen hielspoor
De klachten die ontstaan door hielspoor zijn vaak langdurig, maar kunnen toch na 1 of 2 jaar spontaan verdwijnen, zonder aantoonbare reden. Betekent dat dat we niets moeten doen?
Mijn mening is dat de artsen duidelijk twee groepen patiënten moeten onderscheiden:
- de groep die last heeft bij het opstaan en problemen heeft met sporten;
- de groep die ook ernstig beperkt wordt tijdens het lopen, werk, huishoudelijke activiteiten, enzovoort.
De eerste groep zou een langere periode van rust in acht moeten nemen en daarna weer met hele kleine stapjes het trainingsschema oppakken.
Bij de tweede groep is rust veel lastiger. De werkgever zal het niet snel tolereren als er tegen hem/haar gezegd wordt dat je het een poosje (1 jaar, 2 jaar?) rustig aan moet doen en dat ze je daarna wel weer zullen zien...
Ook het huishouden, de verzorging van de kinderen kan niet gestopt worden, terwijl er een groep is, die deze taken door de pijn in de hiel nog maar met moeite kan volbrengen.
Het is dan niet meer alleen de pijn in de hiel, maar ook de enorme vermoeidheid die deze pijn met zich meebrengt. En het sociale isolement waarin je terecht kan komen, omdat je gedurende lange tijd bijna niets kunt ondernemen.
Logisch is dat deze laatste groep alles aangrijpt om van de klachten af te komen. Helaas zijn de behandelingsmethodes divers en zonder garanties. Toch worden met een aantal behandelingen bij veel mensen goede resultaten geboekt.
Lees hier het verhaal van Jessica, die een operatie onderging in verband met de hielspoor.